‘En wat studeer jij eigenlijk?’ Op dat moment zat ik in jaar twee van mijn Bachelor. ‘Psychologie, hier in Utrecht.’ Een bewonderende en enigszins betrapte blik kijkt me aan. ‘Oh, dus jij kan me nu lezen?’ Hierop volgt een moment van stilte en ik leg gelijk maar even uit dat het zo niet werkt, natuurlijk.

Vroeger was duidelijk dat ik juf zou worden. Later werd juist kraamverzorgster of stewardess geroepen. Ik zou mensen helpen of verzorgen. Toch was ik toen al een regeltante, dus trok de (onbekende) zakelijke wereld me ook wel. Mijn studiekeuze was dan ook niet bepaald makkelijk. Ik heb drie jaar lang open dagen bezocht. Biomedische Wetenschappen, Criminologie, Pedagogische Wetenschappen en zelfs Luchtverkeersleiding.

Uiteindelijk werd het dus Psychologie aan de Universiteit Utrecht. Ik stond volledig achter mijn keuze. Deze studie gaf me nog enigszins ruimte om diverse kanten op te gaan. Met statistiek had ik gelukkig niet veel moeite. Mijn beta-kant had juist voordelen bij deze opleiding! Het eerste jaar beviel goed, ik leerde veel nieuwe mensen kennen en sloot me aan bij de studievereniging. Bij de vereniging meldde ik me aan voor diverse commissies en zo hielp ik met het organiseren van meeloopdagen, activiteiten en zelfs een toffe reis naar Polen!

De vakken liepen enorm uiteen. Van Hersenen & Gedrag tot Persoonlijkheidsleer en van Topical issues in Health tot Macht- en Leiderschap. Logisch dat ik de opleiding met plezier volgde: het was lekker divers en ik kreeg genoeg kansen ernaast, zoals de commissies en mentor zijn voor eerstejaars.

Aan het einde van jaar 1 moest ik een richting kiezen. Zijn die er dan? Jazeker! Mensen denken vaak bij Psychologie dat je standaard therapeut wordt… maar dat is niet zo. In mijn geval waren er acht richtingen, inmiddels zijn dat er geloof ik drie geworden. Ik wist dat ik geen therapeut wilde worden of de wetenschap in zou gaan. De sociale kant trok me meer. Uiteindelijk koos ik voor Gezondheidspsychologie! Vooral gedragsverandering door nudging vond ik mega interessant. Nudging? Ja! Ik schrijf er vast snel meer over. Is leuk.

Jaar twee ging soepel en jaar drie volgde al snel. Inmiddels woonde ik in Utrecht en was ik lekker druk met studeren, werken en sporten. Er kwam weer een keuzemoment: welke master? Opnieuw enorm veel keus en niet een specifieke richting die mij trok. Dit is een heel belangrijk moment geweest waar ik tot op de dag van vandaag trots ben. Ik stelde mezelf namelijk de vraag: wat vind ik op dit moment het leukst? Een master kiezen zou een logische stap zijn. Nog een of twee jaar studeren en daarna gelijk het werkveld intreden als Psycholoog. Dat was alleen niet het antwoord. Mijn commissiewerk en andere activiteiten naast de studie vond ik veel leuker!

Lang verhaal kort: ik wilde geen master volgen, wel verder studeren, maar niet nog vier jaar. De opties worden dan een stuk beperkter. Op die manier kwam ik te weten dat er tweejarige opleidingen bestaan tussen MBO en HBO in. Bedoeld om de stap tussen deze niveaus te verkleinen of in mijn geval: als je nog wel een papiertje wilt, maar al wel gestudeerd hebt. Raak! De Associate degree Eventmanager aan de Hogeschool Utrecht in Amersfoort werd het.

Plannen, organiseren, creativiteit, communicatie, sociale psychologie, statistiek. Deze opleiding had het allemaal. Het niveau en opleidingsachtergrond van de studenten liep ontzettend uiteen. Sommige vakken waren minder uitdagend dan andere. Het niveau gaf me juist de ruimte om ook bij deze opleiding kansen te grijpen.

Nieuwsgierig welke kansen dat zijn? Bekijk mijn cases!

Uiteindelijk bleek de combinatie tussen Psychologie en Eventmanagement zo gek nog niet. Een belangrijke boodschap uit dit verhaal: doe wat je leuk vindt en ga ervoor. Er zijn zoveel meer opties dan de logische stappen!