Op de middelbare school met knikkende knieën voor de klas gaan staan. Een vaag spiekbriefje met trillende handen vasthouden. Tien minuten afzien, de vragenronde overleven en dan… beseffen dat het eigenlijk best meeviel. Na mijn beschouwing voor het vak Nederlands wist ik het zeker: mijn betoog zou anders gaan.

Die knop heb ik heel bewust omgezet. Er zouden namelijk nog vele presentaties komen en ik wilde mezelf niet blijven knellen. Presenteren is en blijft spannend. Nu nog steeds. Toch wilde ik meer zelfvertrouwen hebben. Daar begint het mee. Verder helpt het voor mij om een sterke houding aan te nemen en op mijn ademhaling te letten. Dat spiekbriefje heb ik nog steeds, maar laat ik iets meer los. Anders ontstaat alleen maar de angst om ook maar iets te vergeten. Weten waar je het over hebt en een bepaalde structuur hebben, is voldoende.

Mijn betoog ging heel goed en door steeds meer goede presentaties groeide mijn zelfvertrouwen. Je kunt tegen jezelf blijven zeggen dat presenteren heel naar is en dat je het niet kan. Of je kunt tegen jezelf zeggen dat je een geboren presentator bent en die rol je langzaam eigen maken (en ja dat is af en toe keihard bluffen, met knikkende knieën). Ik zeg ook niet dat alle presentaties na mijn betoog vlekkeloos verliepen. Wel haalde ik steeds meer plezier uit presenteren of the lead nemen. Zeker als het niet voor een cijfer was op school. 

Een mooie ervaring was bijvoorbeeld Jeugdkoningin zijn tijdens de Woerdense Vakantieweek in 2019. Klinkt schattig he? Toch komt er redelijk wat bij kijken! Samen met twee Hofdames vervul je volgens jarenlange traditie namelijk een belangrijke rol. Je gaat op bezoek bij de mensen die niet of moeilijk naar het evenemententerrein kunnen komen. Ouderen of verstandelijk beperkten kijken er een jaar naar uit en leven helemaal op.  Bij terugkomst op het veld staan alle kinderen te wachten. Even schakelen, maar dat gaat vanzelf. Af en toe een speech, een radio-interview tussendoor of nog even op de foto. Smile!

Grootste confidence boost? Speechen tijdens de opening van Festival De Nieuwe Poort (bekijk de case hier!) Na een heftige voorbereidingsperiode was het zover: de muziek ging aan en de eerste bezoekers liepen het terrein op. En waar was ik? Ik zat mezelf achter de schermen op te vreten en onzin aan te praten. Een openingsspeech voor zoveel mensen, inclusief burgemeester, onderwijsmanagers, docenten en – misschien nog wel het spannendst – studenten die niet op hun mondje gevallen zijn. Uiteindelijk pak je gewoon die microfoon en ga je ervoor. Want ook al vertel je een onzinverhaal. Als je het met zelfvertrouwen en/of humor doet, kan het niet misgaan. 

Heel binnenkort staat er een nieuwe uitdaging op de agenda! Van 16 t/m 18 augustus vindt namelijk de Utrechse Introductietijd plaats. Dit jaar zowel fysiek als online! In duo ga ik als Razende Reporter Nederland door om de UIT naar de online UIT-lopers te brengen. 

Natuurlijk ben je nieuwsgierig hoe dat gaat zijn! Mij volg je natuurlijk al, maar om niks te missen volg je de UIT ook!